ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
Επιλέξτε ένα από τα παρακάτω πρόσωπα. Στη συνέχεια, προσπαθήστε να αφηγηθείτε σε α΄ πρόσωπο, σε μορφή ημερολογίου, ένα περιστατικό από την Ιλιάδα, όποιο θέλετε εσείς, από την οπτική γωνία του προσώπου που επιλέξατε. Η αφήγηση μπορεί να περιλαμβάνει και φανταστικά γεγονότα.
Έκταση αφήγησης 150 λέξεις το λιγότερο.
- Αχιλλέας
- Αγαμέμνονας
- Χρύσης
- Κάλχας
- Αθηνά
- Νέστορας
- Θέτιδα
- Δίας
- Ήρα
- Ένας στρατιώτης από το στρατόπεδο των Αχαιών
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
1. ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΑΣ
Σήμερα, ήρθε ο Αχιλλέας στην σκηνή μου να μου ζητήσει να δώσω πίσω την κόρη του Χρύση, την Χρυσηίδα, που είναι ένα από τα καλύτερα λάφυρα που έχω λάβει. Ο θυμός μου είναι τεράστιος, για αυτό λοιπόν του είπα αν θέλει ας έρθει να αναμετρηθούμε και αν πάρει την Χρυσηίδα εγώ θα του πάρω την Βρισηίδα. Εκείνη την στιγμή έβγαλε το ξίφος του ο Αχιλλέας και ήταν έτοιμος να με θανατώσει. Όμως η Ήρα έστειλε την θεά Αθηνά να μας χωρίσει τραβώντας τα μαλλιά του Αχιλλέα. Στη συνέχεια ο Νέστορας προσπάθησε να μας ηρεμήσει και τους δύο, πάντως εγώ είμαι ανώτερος από τον Αχιλλέα και αξίζω να δοξαστώ. Ο Αχιλλέας με αποκάλεσε μέθυσο και σκυλόματο και συνέχιζε να με προκαλεί, κάνοντάς με για άλλη μία φορά άγριο και έξαλλο .Τέλος του απάντησα πως αυτό που κάνει δεν είναι σωστό και δεν θα δεχτούν οι Αχαιοί τον Αχιλλέα να βασιλεύει.
2. ΑΧΙΛΛΕΑΣ
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Σήμερα είναι η μέρα που θα μιλήσω και θα παρακαλέσω την μητέρα μου να μεσολαβήσει στον Δία, ώστε να ικανοποιήσει το αίτημα μου, σχετικά με την “τιμή” μου. Δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάφορη αδικία στο πρόσωπό μου από τον Αγαμέμνονα και ο Δίας να εθελοτυφλεί σε αυτή. Δεν φτάνει που δεν θα μακροημερεύσω και δεν θα ζήσω πολλά χρόνια, μου στερούν και το δικαίωμα να μείνω δοξασμένος στους αιώνες. Ο Αγαμέμνονας με ατίμασε, παίρνοντάς μου το δώρο μου, την Βρισηίδα , που δικαίως μου έδωσαν οι Αχαιοί. Θέλω λοιπόν να καταλάβουν όλοι οι Αχαιοί το λάθος τους, καθώς και πόσο πολύτιμος και αναγκαίος είμαι για αυτούς, πόσο δυνατός και γενναίος στις μάχες. Για αυτό θα ζητήσω από τον Δία, μέσω της μητέρας μου, να δώσει νίκες στους Τρώες, ώστε οι Αχαιοί να αναγνωρίζουν την αξία μου. Για αυτό, θα της θυμίσω ότι κάποτε είχε βοηθήσει τον Δία σε μια δύσκολη για αυτόν κατάσταση, ώστε να τον “αναγκάσει” να ικανοποιήσει το αίτημά μου. Άλλωστε αυτό που ζητάω δεν είναι ούτε παράλογο ούτε αθέμιτο, είναι αυτό που μου πρέπει και που μου αξίζει. Να μείνω τιμημένος στις επόμενες γενιές των Αχαιών, για την δύναμη, το θάρρος, την γενναιότητά μου και τις μαχητικές μου ικανότητες. Ελπίζω ότι η μητέρα μου θα μεσολαβήσει για αυτή την επιθυμία μου στον Δία, ώστε να καταλάβουν οι Αχαιοί το σφάλμα τους, που δεν με υπερασπίστηκαν απέναντι στον Αγαμέμνονα.
3. ΑΧΙΛΛΕΑΣ, του Θανάση Τσιπτσούκη
10η ημέρα πολέμου
Αγαπητό ημερολόγιο,
Πρέπει να το πάρω απόφαση, δεν θα τα βρω ποτέ με τον Αγαμέμνονα! Δεν τα βρίσκουμε με τίποτα. Σήμερα, ακόμα μια φορά, τσακωθήκαμε. Ζήτησε την Βρισηίδα για αντάλλαγμα και οργίστηκα.
Αμέσως απείλησα ότι θα αποχωρήσω από τον πόλεμο, αν συμβεί κάτι τέτοιο. Τότε φανερώθηκε μπροστά μου η θεά Αθηνά. Μόνο εγώ την έβλεπα. Ήρθε την κατάλληλη ώρα, ήμουν έτοιμος να τον σκοτώσω. Και ειλικρινά θα το είχα κάνει. Το αποτέλεσμα ήταν να με αποκαλέσει δειλό. Αυτό ήταν το δεύτερο χτύπημα για εμένα. Η οργή μου έγινε μεγαλύτερη. Δεν έβλεπα μπροστά μου από τα νεύρα. Εκείνη τη στιγμή ήμουν γεμάτος θυμό. Και ας προσπάθησε ο καλός γέρο Νέστορας να μας συμφιλιώσει. Δεν κατάφερε τίποτα. Αποφάσισα λοιπόν να αποχωρήσω. Αυτό ήταν!!! Δεν ήθελα να συνεχίσουμε υπό αυτές τις συνθήκες. Πάντα βέβαια θα σκέπτομαι το καλό του λάου μου και θα είναι το προσωπικό μου συμφέρον σε δεύτερη μοίρα. Αλλά τώρα δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει αυτό…
4. ΑΧΙΛΛΕΑΣ, της Μαρίας Παπαγεωργίου
Στη συνέλευση που έγινε ο Αγαμέμνονας είπε πως θα δώσει τη Χρυσηίδα πίσω στον πατέρα της μόνο αν πάρει τη Βρισηίδα από μένα. Μου φάνηκε πάρα πολύ προσβλητικό και εγωιστικό, γιατί αυτός θα έχανε την Χρυσηίδα και για αυτόν τον λόγο ήθελε να μειωθώ και εγώ, όπως και αυτός. Δεν μου άρεσε καθόλου που μου φέρθηκε έτσι, μίλησε πολύ άσχημα και απότομα. Απαίτησε να γίνει το δικό του, είπε μάλιστα πως αν δεν του τη δώσω με τη θέλησή μου, θα την πάρει με το ζόρι .Αυτό μου φάνηκε πολύ προσβλητικό. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να το κάνει αυτό, απλά ήθελε να έχει μία δούλα και προτίμησε να έχει την δικιά μου τη δούλα, τη Βρισηίδα. Ο Νέστορας που ήταν στη συνέλευση είπε να σταματήσουμε να μαλώνουμε αλλά κανένας δεν τον άκουσε και τότε ειπώθηκαν πολλές κακές κουβέντες.
5. ΑΧΙΛΛΕΑΣ
Κυριακή 13 Νοεμβρίου 806 π.Χ.
Αγαπημένο μου ημερολόγιο
Σήμερα ήρθα σε μια πολύ εξευτελιστική θέση. Αναγκάστηκα να ζητήσω χάρη από τη μητέρα μου για να μπορέσω να πάρω εκδίκηση από τον Αγαμέμνονα που ατίμασε την τιμή μου. Και το πιο ρεζιλευτικό ήταν πως ο Δίας θα μάθαινε για όλα αυτά, γιατί η μητέρα μου έπρεπε να πάει πάνω στον Όλυμπο για να του ζητήσει να νικάνε οι Τρώες, ώστε να σκοτώνονται οι Αχαιοί και να καταλάβουν την αξία μου.
Πριν όμως τη συναντήσω ήμουν σε μια άθλια ψυχολογική κατάσταση. Ένιωθα καταρρακωμένος και άδειος, γιατί το μόνο που ήθελα ήταν να με τιμήσουν οι Αχαιοί και να γίνω γνωστός παντού. Αντιθέτως εγώ αποσύρθηκα από τη μάχη και ρεζιλεύτηκα εξαιτίας αυτού του σκυλοπρόσωπου Αγαμέμνονα που καυχιέται αρχιστράτηγος των Αχαιών και νομίζει πως μπορεί να μας κάνει όλους ό,τι θέλει.
Τέλος πάντων, δεν θέλω να τον θυμάμαι άλλο. Ας είναι καλά η Αθηνά που με λογίκεψε και δεν τον σκότωσα. Αλλά δεν μπορώ με πνιγεί το δίκιο. Ήθελε να μου πάρει το δώρο μου, δηλαδή το αντικείμενο που δείχνει την αξία και την ανδρεία μου πάνω στη μάχη. Δεν ξέρω πως να νιώσω πλέον, από τη μια χαρούμενος που θα γίνει αυτό που θέλω αλλά από την άλλη νιώθω ανίκανος και πληγωμένος, γιατί θα αποκαταστήσω την τιμή μου με τη βοήθεια του Δια και όχι μόνος μου.
Όμως και γω δεν δικαιολογούμαι, γιατί θα μπορούσα να μην τον βρίσω και να φύγω. Αλλά από την άλλη δεν μπορούσα να συγκρατηθώ με τα τόσα λόγια που μου είπε. Θα φαινόμουν δειλός στους υπόλοιπους Αχαιούς. Ξέρω πως σε κάποια σημεία της ιστορίας και εγώ έχω κάνει λάθη αλλά πιστεύω πως είμαι ο πιο αδικημένος και μπορεί να φαίνομαι δυνατός αλλά στην πραγματικότητα και γω έχω αισθήματα και πληγώνομαι πολλές φορές.
Εχθές μάλιστα ήρθε στην σπηλιά όπου κοιμάμαι ο Νέστορας και προσπάθησε να με μεταπείσει να γυρίσω πίσω στο στρατόπεδο και είπε πως θα έβρισκε μια λύση για τον Αγαμέμνονα και εμένα αλλά εγώ του είπα πως δεν θα πέσω τόσο χαμηλά και θα επιστρέψω μόνο όταν με παρακαλέσουν όλοι οι Αχαιοί και μαζί τους και ο Αγαμέμνονας. Είμαι σίγουρος πως μετά το συζήτησε με τους υπολοίπους Αχαιούς στο στρατόπεδο και αρχίσαν να με χλευάζουν. Δεν με νοιάζει όμως, γιατί σε λίγο καιρό θα με παρακαλούν.
Σήμερα έχω κανονίσει να πάω στον Πάτροκλο γιατί μου έχει λείψει. Ήθελα όμως να μάθω και τι γίνεται στο στρατόπεδο για να έχω μια εικόνα. Ο ίδιος μου έχει πει πως δεν του φέρονται σωστά, τον χλευάζουν και τον αφήνουν στην απ’ έξω, γιατί λέει είναι κολλητός μου και ο Αγαμέμνονας απεχθάνεται κάθε τι δικό μου. Κάποιοι φίλοι μου από το στρατόπεδο μου έστειλαν γράμμα και μου είπαν να μην πατήσω το πόδι μου εκεί, γιατί ο Αγαμέμνονας είναι εκνευρισμένος και έχει πάρει και μια φωτογραφία μου και τη βαράει με βελάκια από το θυμό του. Εγώ όμως δεν τον φοβάμαι. Από τη στιγμή που η Αθηνά ήρθε ξανά να μου πει να μην κάνω κάτι και να τον αφήσω, γιατί θα τιμωρηθεί σκληρά, δεν έχω κανένα λόγο να ασχοληθώ.
Αυτά ήταν τα νέα μου προς το παρόν.
Ο κάτοχος σου Αχιλλέας
6. ΑΧΙΛΛΕΑΣ, της Χρυσάνθης Νεραντζή
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Μόλις έφυγα από μία αβάσταχτη συνέλευση για την αιτία του θυμού του Απόλλωνα. Ο μάντης μας είπε ότι πρέπει να επιστραφεί η Χρυσηίδα στον πατέρα της. Ο Αγαμέμνονας με κοίταξε κατευθείαν και τόλμησε να ξεστομίσει ότι θα αφήσει την Χρυσηίδα να γυρίσει αλλά με αντάλλαγμα το δικό μου λάφυρο, την Βρισηίδα. Εκείνη την στιγμή τρελάθηκα, ένιωσα το αίμα μου να βράζει, ήμουν τόσο κοντά του που αν τραβούσα το σπαθί μου σε μια στιγμή θα τον σκότωνα. Όλοι με κοιτούσαν, κρυφομιλούσαν και περίμεναν να δουν πως θα αντιδράσω. Πώς τόλμησε αυτός ο αχρείος, ηλίθιος “βασιλιάς ” να μου ζητήσει κάτι τέτοιο; Θα μου το πληρώσει πολύ ακριβά με τον χειρότερο τρόπο. Είναι ένα τίποτα μπροστά μου, δεν είναι ο δικός μου βασιλιάς και θα το πληρώσει με το ίδιο του το αίμα. Θα δει έναν Αχιλλέα που δεν τον έχει ξαναδεί ποτέ. Πρώτη φορά ένιωσα έτσι με την Βρισηίδα και τώρα θα την χάσω… Δεν θέλω να με δει η Βρισηίδα σε αυτή την κατάσταση, προτιμώ να με μισήσει που την έδωσα σε αυτόν παρά να με δει να κλαίω. Η αυριανή μέρα θα είναι δύσκολη αλλά δεν θα δείξω κανένα συναίσθημα μπροστά τους. Τώρα θα πιω κρασί για να σβήσω την τρέλα που έχω στο μυαλό και στην καρδιά μου.
7. ΔΙΑΣ
Αγαπητό ημερολόγιο,
Τις προάλλες συνέβη ένας τσακωμός ανάμεσα σε εμένα και την γυναίκα μου , την Ήρα η οποία με εξοργίζει με την συμπεριφορά της. Όταν επέστρεψα από τους Αιθίοπες, ήρθε η μητέρα του Αχιλλέα, η Θέτιδα, για να μου ζητήσει βοήθεια την οποία χρειαζόταν ο γιός της. Δεν μπορούσα ούτε ήθελα να της φέρω αντίρρηση σε ό, τι και αν μου ζητούσε, διότι στο παρελθόν με είχε βοηθήσει, όταν εγώ το χρειάστηκα και όφειλα να της ανταποδώσω την χάρη. Όμως όταν άκουσα ότι πρέπει να την βοηθήσω στο θέμα του Αχιλλέα, ο οποίος τσακώθηκε με τον Αγαμέμνονα, έμεινα για λίγο σιωπηλός γιατί ήξερα και φοβόμουν για το πως θα αντιδράσει η Ήρα, η οποία υποστηρίζει τους Αχαιούς, αλλά εννοείται πως της υποσχέθηκα ότι θα γίνει το θέλημά της. Μάλιστα όταν θα το έκανα θα έσκυβα το κεφάλι μου ως σημάδι για να βεβαιωθεί. Αυτά της είπα και όταν έφυγε, ήρθε η Ήρα με ένα περίεργο βλέμμα και άρχισε να με ρωτάει τι κρατάω κρυφό από εκείνη για ακόμη μια φορά. Της εξήγησα ότι δεν γίνεται να μαθαίνει όλα όσα κάνω κι ας είναι η γυναίκα μου, πράγμα που την έκανε ακόμα πιο θυμωμένη και έτσι μου φανέρωσε ότι είχε δει το πρωί την Θέτιδα να με αγκαλιάζει και άκουσε όλη την συνομιλία μας. Τότε δεν μπόρεσα να κρατήσω την οργή μου και την απείλησα πως αν φερθεί ξανά τόσο ανώριμα, θα απλώσω χέρι πάνω της και κανένας θεός δεν θα την λυπηθεί, για να τρέξει να την σώσει.
8. ΚΑΛΧΑΣ, της Χριστίνας Νεραντζή
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Αν και είμαι μάντης, η ικανότητά μου να προβλέπω το μέλλον πολλές φορές με δυσκολεύει, γιατί οι χρησμοί που δίνω πολλές φορές δεν τους δέχονται, δεν με πιστεύουν και κάνουν του κεφαλιού τους. Πριν από λίγο ο Αχιλλέας μου ζήτησε να τους δώσω έναν χρησμό σχετικά με την ανεξήγητη συμπεριφορά του θεού Απόλλωνα. Η αλήθεια είναι ότι δίστασα να πω τη αιτία γιατί ξέρω ότι ο Αγαμέμνονας είναι ξεροκέφαλος και όλα τα βλέπει εναντίον του. Μόλις είπα ότι πρέπει να επιστρέψει τη Χρυσηίδα τρελάθηκε, επειδή δεν ήθελε να επιστρέψει το πολυπόθητο του λάφυρο. Ο Αχιλλέας με κοίταξε στα μάτια, ήξερε ότι έτρεφα μια μεγαλύτερη συμπάθεια προς αυτόν και ήρθε κοντά μου για να με υποστηρίξει. Επικράτησε σιωπή και τότε ο βασιλιάς ανακοίνωσε τη απόφασή του σχετικά με τη ανταλλαγή των δυο γυναικών. Προσπάθησα να συγκρατήσω τον Αχιλλέα να μη φερθεί επιπόλαια και να μη κάνει αυτά που είχε στο μυαλό του. Μα πόσο άδικος και ανίκανος είναι ο Αγαμέμνονας, σίγουρα θα το βρει μπροστά του. Δεν ξέρω πως θα περάσει η νύχτα. Ελπίζω όλες οι αποφάσεις που θα παρθούν να είναι για το καλό του στρατού και όχι των πόθων τους. Θα δείξει η αυριανή μέρα…
9. ΝΕΣΤΩΡ
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Σήμερα στις 5 Ιουλίου του 703 π.Χ. στο στρατόπεδο είχα να αντιμετωπίσω μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Αρχικά ο αρχιστράτηγος Αγαμέμνονας είχε μια διαμάχη με έναν από τους καλύτερους στρατιώτες των Αχαιών ο οποίος είναι ο Αχιλλέας. Λόγος αυτής της διαμάχης ήταν πως ο Αγαμέμνονας ήταν υποχρεωμένος να επιστρέψει την κόρη του Χρύση και ζήτησε σαν αντάλλαγμα την κόρη που είχε ο Αχιλλέας την Βρισηίδα. Ο Αχιλλέας εκείνη την στιγμή ένιωσε πως ατιμάστηκε η τιμή του και για τον λόγο αυτό ήρθε σε διαπληκτισμό με τον Αγαμέμνονα. ΄Έτσι εγώ ως σοφότερος, που έχει περισσότερες εμπειρίες από αυτούς, θέλησα να τους βοηθήσω να βρουν μια λύση. Αφού άκουσα προσεκτικά και τις δύο πλευρές προσπάθησα να είμαι αντικειμενικός και αμερόληπτος. Αρχικά μίλησα στον Αγαμέμνονα λέγοντάς του πως δεν θα ήταν σωστό να πάρει το δώρο του Αχιλλέα, γιατί ήταν το αντικείμενο που έδειξε την ανδρεία του στην προηγούμενη μάχη και πως θα ήταν καλύτερο να μην οργίζεται μαζί του, γιατί και οι δύο είναι άνθρωποι με ισχυρή γνώμη. ΄Έπειτα μίλησα στον Αχιλλέα και του είπα ότι πρέπει να είναι ευγενικός απέναντι στον αρχιστράτηγό του και το γεγονός ότι η μητέρα του είναι θεά δεν δικαιολογεί τις προσβολές και τις απειλές του προς τον Αγαμέμνονα. Νόμιζα πως οι συμβουλές μου θα τους βοηθούσαν να συμφιλιωθούν. Αντ’ αυτού ο Αχιλλέας εξοργίστηκε με αποτέλεσμα να είναι οριστικό το ότι δεν θα συμμετέχει στην μάχη. Τα λόγια αυτά δεν συγκίνησαν τον Αγαμέμνονα, καθώς αδιαφορούσε για το αν θα συμμετέχει στην μάχη. Όταν βράδιασε, αποφάσισα να πάω να βρω τον Αχιλλέα με σκοπό να τον παρηγορήσω. Μετά από πολύ ώρα τον βρήκα μόνο του στην θάλασσα να κλαίει, τον προσέγγισα φιλικά και προσπάθησα να του αλλάξω γνώμη, όμως αυτός ήταν αμετάπειστος. Η μεγαλύτερή μου επιθυμία αυτή την στιγμή είναι να μεταπείσω τον Αχιλλέα να γυρίσει πίσω στην μάχη.
Ο κάτοχός σου Νέστωρ
10. ΧΡΥΣΗΣ
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
σήμερα στις 18 Ιουλίου του 1765 π.Χ. πήγα στους Αχαιούς να ζητήσω την κόρη μου Χρυσηίδα. Όταν έφτασα, οι Αχαιοί με υποδέχτηκαν με χαρά και καλοσύνη, μου πρόσφεραν κρασί και ένα πολύ γευστικό δείπνο. Αφού δειπνήσαμε, με ρώτησαν τον λόγο που τους επισκέφτηκα. Τότε τους απάντησα ότι η επίσκεψή μου οφείλεται στο πόθο μου να γυρίσει πίσω η κόρη μου. Στην αρχή οι Αχαιοί δέχτηκαν να μου την επιστρέψουν, αλλά όταν η απόφαση αυτή έφτασε στα αυτιά του Αγαμέμνονα, εξοργισμένος με έβρισε και μου απάντησε ότι δεν πρόκειται να μου την επιστρέψει πίσω, διώχνοντάς με από το παλάτι. Συντετριμμένος εγώ από τα λόγια του Αγαμέμνονα, κατέβηκα στη θάλασσα όπου εκεί προσευχήθηκα στον θεό Απόλλωνα και του ανέφερα τον αισχρό τρόπο που μου φέρθηκε ο Αγαμέμνονας και τον παρακάλεσα να με βοηθήσει, προκειμένου να τιμωρηθούν οι Αχαιοί. Τότε ο ίδιος μου απάντησε ότι θα φροντίσει να πραγματοποιηθεί το θέλημά μου, ρίχνοντας βέλη πρώτα στα σκυλιά και μετά στους ανθρώπους, που θα πεθάνουν από λοιμό, άμα δεν μου επιστρέψουν πίσω την κόρη μου. Και έτσι, αφού πραγματοποίησα την συζήτηση με τον θεό Απόλλωνα, γύρισα ανακουφισμένος στην πατρίδα μου. Τέλος για σήμερα τα νέα αγαπητό μου ημερολόγιο θα τα πούμε πάλι αύριο.
11. ΧΡΥΣΗΣ, της Φωτεινής Λεμονή
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
σήμερα βρέθηκα σε μια πολύ δύσκολη και άβολη θέση στο στρατόπεδο των Αχαιών. Αρχικά, σήμερα το πρωί ξεκίνησα μέσα από την Τροία, την πόλη μου, για να πάω στο στρατόπεδο των Αχαιών θέλοντας να πάρω πίσω την πολυαγαπημένη μου κόρη, Χρυσηίδα, την οποία οι Αχαιοί την είχαν πάρει σαν λάφυρο και τόσο καιρό μου την στερούσαν. Εγώ πήγα ευγενικά, φιλόξενα, με τις καλύτερες προθέσεις, τους ευχήθηκα όλα τα καλά για την μάχη που τους περίμενε, μέχρι και πλούσια δώρα τους προσέφερα, για να μπορέσω να πάρω πίσω την ποθητή μου κόρη, αλλά ο σκυλοπρόσωπος Αγαμέμνων, χωρίς κανέναν σεβασμό, δεν δέχτηκε τα δώρα μου και με έδιωξε με αγένεια και θυμό. Εγώ τότε, εξοργισμένος με την ασέβεια που μου έδειξε ο Αγαμέμνονας, περπάτησα στην παραλία για να σκεφτώ τι έπρεπε να κάνω. Κατέληξα στο γεγονός ότι το καλύτερο θα ήταν να προσευχηθώ στον μεγαλόψυχο Απόλλωνα… Κάθισα λοιπόν σε έναν κοντινό βράχο και ξεκίνησα να του προσεύχομαι δυνατά, ενώ ευχόμουν βαθιά μέσα μου να με ακούσει και να εκπληρώσει την επιθυμία μου. «Μεγαλόψυχε και παντοδύναμε, Απόλλων, σου έχω κάνει τόσες θυσίες, σου έχω χτίσει τόσους ναούς, αν με ακούς, σε ικετεύω να τιμωρήσεις με τον τρόπο σου τους ασεβείς Αχαιούς, και ιδιαίτερα τον Αγαμέμνονα, ο οποίος την κόρη μου την Χρυσηίδα έκλεψε και πίσω δεν μου την δίνει και ας του προσέφερα εγώ ο ίδιος πλούσια δώρα και του ευχήθηκα επιτυχία για την μάχη τους με τους Τρώες στρατιώτες». Αυτά του είπα. Δεν δέχτηκα άμεση απάντηση και γύρισα στο παλάτι μου πληγωμένος που ακόμα δεν είχα την πολυαγαπημένη μου μαζί μου. Ο Μέγας Απόλλων, όμως, κατάλαβα ότι με είχε ακούσει, γιατί αργότερα το βράδυ μέσα στην Τροία μάθαμε για τον λοιμό που είχε ξεσπάσει στο στρατόπεδο των Αχαιών και ενώ όλοι απορούσαν από πού προήλθε, εγώ ήξερα…
12. ΧΡΥΣΗΣ
Αγαπητό ημερολόγιο,
Σήμερα στις 8 Απριλίου του 802 π.Χ. ήταν μια απαίσια και δύσκολη ημέρα. Πήγα στο στρατόπεδο των Αχαιών για να ζητήσω πίσω την αγαπημένη μου κόρη Χρυσηίδα, την οποία κρατάει ο Αγαμέμνονας. Εγώ τους φέρθηκα ευγενικά, τους πρόσφερα δώρα και τους ευχήθηκα καλή επιτυχία για την μάχη που επρόκειτο να πραγματοποιήσουν τις επόμενες ημέρες. Ενώ όλοι δέχτηκαν την πρότασή μου ο αγενέστατος και σκυλοπρόσωπος Αγαμέμνονας αρνήθηκε. Άρχισε να με χλευάζει μπροστά σε όλους και τέλος με έδιωξε με πολύ επιθετικό τρόπο. Έτσι εγώ, έφυγα ντροπιασμένος και πήγα στην παραλία ώστε να προσευχηθώ στον μεγαλόψυχο Απόλλωνα, για να εκδικηθεί τους Αχαιούς για το κακό που μου έκαναν. Αφού προσευχόμουν για αρκετές ώρες ο Απόλλωνας κατέβηκε από τον Όλυμπο και με διαβεβαίωσε πως η επιθυμία μου θα πραγματοποιηθεί. Πήρα το καράβι μου και πήγα πίσω στην πατρίδα μου, όπου με περίμενε η γυναίκα μου, είδε ότι ήμουν μόνος χωρίς την μονάκριβή μας κόρη και ξέσπασε σε λυγμούς. Το απόγευμα μας επισκέφτηκε ο καλός μου φίλος Λεωνίδας και με πληροφόρησε για την καταστροφή που έπληττε το στρατόπεδο των Αχαιών. Μου είπε μάλιστα πως ήταν ένας από τους πιο μεταδοτικούς και θανατηφόρους λοιμούς της εποχής. Είπε επίσης πως ο λοιμός ξεκίνησε πρώτα από τα ζώα και πολύ γρήγορα μεταφέρθηκε και στους ανθρώπους, κάτι το οποίο με ευχαρίστησε ιδιαίτερα, καθώς ήξερα πως αργά ή γρήγορα θα έπαιρνα την κόρη μου πίσω. Ελπίζω αυτός ο σκυθρωπός άνθρωπος, ο Αγαμέμνονας, να καταλάβει κάποτε το μεγάλο λάθος που έκανε , να μου ζητήσει συγνώμη και να μου δώσει πίσω τη αξιολάτρευτη Χρυσηίδα μου.
13. ΧΡΥΣΗΣ, της Θωμαής Ραφαηλίας Λουκάγκου
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Σήμερα πήρα την απόφαση… σκέφτηκα ότι σήμερα είναι η μεγάλη μέρα, θα πάω να ζητήσω πίσω το κοριτσάκι μου. Δεν μπορεί… θα μου τη δώσουν. Θα πάω στο στρατόπεδο των Αχαιών, στο στόμα του λύκου. Θα με σεβαστούν, σίγουρα θα με σεβαστούν κι αν όχι εμένα τότε τον Απόλλωνα. Δε φοβάμαι και δεν υπάρχει άλλη λύση. Με όση ψυχική και σωματική δύναμη μου έχει απομείνει φτάνω στους Αχαιούς. Παντού εχθρικά βλέμματα κολλημένα επάνω μου, άλλα πάλι γεμάτα ειρωνεία, αλλά και βλέμματα καθαρά με σεβασμό και ευγένεια. Ζήτησα από τον Αγαμέμνονα τον αρχηγό των Αχαιών, έναν σκληρό άνθρωπο γεμάτο εγωισμό να με σεβαστεί ως πατέρα αλλά και ως ιερέα του Απόλλωνα και να μου δώσει πίσω την κόρη μου. Τον παρακάλεσα, τον ικέτευσα, του πρόσφερα σπουδαία ανταλλάγματα ως λύτρα το μόνο που πήρα ήταν ύβρεις, αγένεια, απαξίωση και απειλές. Η ψυχή μου πόνεσε! Μόνο ο Απόλλωνας μπορεί να με βοηθήσει πια…
14. ΧΡΥΣΗΣ
Αγαπητό μου ημερολόγιο
Σήμερα ήταν μια πολύ θλιβερή μέρα για εμένα. Για αρχή ξύπνησα και ήμουν αποφασισμένος να πάω στο στρατόπεδο των Αχαιών για να ζητήσω πίσω την αγαπημένη μου κόρη Χρυσηίδα την οποία μου είχαν πάρει οι Αχαιοί. Όταν έφτασα στο στρατόπεδο τους ζήτησα πολύ ευγενικά να μου δώσουν πίσω την κόρη μου προσφέροντας τους δώρα και ό,τι άλλο αγαθό ποθούσαν. Καθώς μιλούσαν πρόσεξα ότι οι περισσότεροι συμφώνησαν με το θέλημά μου εκτός από τον σκυλοπρόσωπο Αγαμέμνονα οποίος μου μίλησε με πολύ αγένεια και με έδιωξε από το στρατόπεδό του με άσχημα λόγια προσβάλοντάς με. Εγώ νευρίασα πολύ με τον τρόπο του, γιατί ενώ εγώ του μίλησα όσο πιο ευγενικά μπορούσα και τους πρόσφερα ό,τι μπορούσα, αυτός μου φέρθηκε με αγένεια και δεν μου έδινε πίσω την κόρη μου. Έτσι εγώ πήγα στην θάλασσα για να περπατήσω και να σκεφτώ. Τότε κάθισα σε έναν βράχο και κοιτώντας την θάλασσα είπα στον πολυδύναμο θεό Απόλλωνα το κακό που μου έκαναν οι Αχαιοί και του ζήτησα μέσα από την καρδιά μου να τους τιμωρήσει για αυτό. Μετά από λίγη ώρα έφυγα από την θάλασσα και γύρισα πίσω στο δικό μου στρατόπεδο. Τότε λίγο πιο αργά έμαθα ότι στο στρατόπεδο των Αχαιών ξέσπασε ένας μεγάλος λοιμός που μεταφερόταν από τα ζώα στους ανθρώπους. Τότε χάρηκα που πλήρωσαν οι Αχαιοί για αυτό το κακό που έκαναν και που ο καλόκαρδος θεός Απόλλωνας άκουσε και εκπλήρωσε το θέλημα μου.